Container Icon

^elfakos^ Reload it


       Πρέπει να σας ομολογήσω πως τον τελευταίο καιρό ζούσα σε μια φάση «ομηρίας». Και αυτός ήταν ο λόγος που δεν έγραφα. Δεν ήθελα να γράψω αυτά που ένιωθα γιατί δεν ήθελα να έχω μπελάδες. Αν ξέρατε μόνο πόσα βράδια άνοιγα τον κειμενογράφο και έγραφα ατελείωτα κείμενα… Όταν τελείωνα, άφηνα το laptop στην άκρη του κρεβατιού μου, έπεφτα για ύπνο λέγοντας πως θα το “επεξεργαστώ” με καθαρό μυαλό το πρωί -μιας και έχω αυτό το κακό συνήθειο να σκέφτομαι πριν κάνω κάτι 2-3 φορές- και όταν ξύπναγα έσβηνα τα πάντα.
       Είχα τόση οργή κάθε φορά που τελείωνα το κάθε κείμενο, τόση αγανάκτηση, τόσο πικρία που δεν ξέρω αν θα μου έβγαινε σε καλό μια τέτοια δημοσίευση. Αλλά πρέπει να παραδεχτώ πως στο σφάξιμο με το γάντι ήμουν μανούλα. Ήταν τόσο καλογραμμένα που σχεδόν λυπόμουν τον κόπο μου όταν τα delete-αρα. 
       Και έπειτα γνώρισα τον -ας τον πούμε- Αναστάση (Πάντα ήθελα να έχω γκόμενο με τέτοιο όνομα)… Και εδώ τα ίδια! Κάθε βράδυ που γυρνούσα απ’ έξω πνιγμένος στον ενθουσιασμό, καθόμουν και έγραφα, έγραφα, έγραφα “συναισθήματα”, αστεία σκηνικά, μικρο-καυγαδάκια, για το 22άρι καυλί του (LoL) κλπ, αλλά μια φωνούλα μου έλεγε: «Κάτσε να δεις πως θα πάει και το γράφεις…» Αλλά δεν κρατήθηκα και έγραψα… μαλακίες. Και η φωνούλα είχε δίκιο, αποδείχθηκε μαλάκας, ανώριμος και παιδάκι. Μόλις του ζήτησα να χωρίσουμε προσπάθησε να με κρατήσει πρώτα τρομοκρατώντας με και μετά με το να με κάνει να τον λυπηθώ. Αλλά επειδή στα “παιδάκια” έχω κάνει Doctora, πήρε και αυτός τον δρόμο τον αγύριστο και είναι σαν να μην υπήρξε. Προσθέστε και ένα σοβαρό πρόβλημα πολύ αγαπημένου μου ανθρώπου μέσα σε όλο αυτό και φανταστείτε τι ψυχολογία είχα. 
       Επίσης όλο αυτό το διάστημα, συνειδητοποίησα πολλά πράγματα και μιλώ σε γενικό επίπεδο. Κατάλαβα πως η πουστιά, εχει λόγο που λέγεται πουστιά και όχι «πουτανιά», str8-ια. Αποφάσισα επίσης πως τα μεγάλα λόγια φτάνουν μέχρι την άκρη του κρεβατιού μου. Μετάνιωσα που για κάποιους, αφέθηκα στη λογική του Παπάζογλου “Θα πάω & ας μου βγει και σε κακό”… Γιατί δεν ήξερα σε πόσο κακό πήγαινα. 
       Το μόνο καλό στην όλη υπόθεση, είναι πως ξεκαθάρισα τα άτομα που θέλω στη ζωή μου αλλά και αποδείχθηκε ποιοι με αγαπάνε πραγματικά για αυτό ίσως και γιορτές των Χριστουγέννων ήταν οι κατά ένα παράδοξο τρόπο, οι πιο “φωτεινές” των τελευταίων “σκοτεινών” χρόνων. 
       Βέβαια θα ήταν φύση αδύνατο να μη μου προξενήσει και κουσούρια όλο αυτό το πανηγύρι… Τα βασικότερα είναι:
  • Είμαι σε μια φάση α-sexual. Θαυμάζω μόνο και δεν μπαίνω καν σε διαδικασία να ψαχτώ.
  • GayRomeo-φοβία. Δεν νομίζω να ξαναβγώ ραντεβού μετά και το τελευταίο μου χουνέρι με τον “Αναστάση”.
  • Έχω θέμα πλέον εμπιστοσύνης μιας και τα άτομα που εμπιστεύομαι είναι λιγότερα και από τα δάχτυλα του ενός χεριού μου.
  • Η ποιότητα του ύπνου μου είναι άθλια. Δεν τον ευχαριστιέμαι μιας και σχεδόν πάντα βλέπω εφιάλτες 
        Βέβαια το τελευταίο διάστημα ανασυγκροτήθηκα και αποφάσισα πως το φρόνιμο θα ήταν να θέσω στόχους και είδα πως αν προσπαθήσω λίγο μπορώ να καταφέρω πολλά… Στόχος πρώτος: εξεταστική Φεβρουαρίου. 15/16 Θεωρίες δεν είναι και άσχημα ε;;; Στόχος δεύτερος: τα υπόλοιπα 16 μαθήματα που χρωστάω για τον Ιούνιο! Στόχος τρίτος: Φανταρικό!. Στόχος τέταρτος: Δουλειά! Δεν ξέρω αν το παρατηρήσατε αλλά δεν υπάρχει στόχος “Να βρω τον τέλειο άντρα”. Δεν πιστεύω πως θα βρεθεί τόσο εύκολα ή και αν βρεθεί δεν νομίζω πως θα με υπομείνει την δεδομένη στιγμή…
       Να με αυτά και με αυτά, το ρολόι μου δείχνει 06:51 π.μ. Δεν κοιμήθηκα και ούτε θα κοιμηθώ. Έχω κάτι πρωινές δουλειές & μετά την κάνω για Θεσσαλονίκη. Πάω για άλλη μια φορά στον Geminicious, την αδελφή… ψυχή μου! Σας τα είπα;;; Δεν σας τα είπα!!! Βρήκε γκόμενο και είναι και τα δυο πολύ καψουρο-καψουρεμμένα!!! Τρελό weekend προμηνύεται με πολύ κέφι, πιοτό αλλά και μασκάρεμα!! 
Και τώρα που είπα μασκάρεμα, αμφιταλαντευόμαστε τι θα ντυθούμε…!!! Υπάρχουν δυο υποψηφιότητες και θα ήθελα την γνώμη σας:

1) Κομμωτές (Ντίμης εγώ, Γελοία-Κοντή & άκωλη η Geminicious)


2) Σάσα - Χριστίνα (Χριστίνα εγώ, Σάσα η Geminicious)


      Οπως και να έχει εύχομαι να είστε όλοι καλά και να έχουμε καλές Απόκριες! Να περάσετε όμορφα... Τα τεκτενόμενα της αποκριάς στο επόμενο post μου, μέσα στη βδομάδα. Φιλιά...

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

3 σχόλια:

mahler76 είπε...

πές μου ότι του τραγούδησες "σφύριξα κι έληξες" πες το μου!!

κατά τα άλλα ελπίζω το αγαπημένο σου πρόσωπο να είναι τώρα καλά. Όσο για το romeo, κάνε ένα μούφα πρόφιλ να δείς χαβαλές που γίνεται. Άντε φιλιά μικρούλη :)

^elfakos^ είπε...

Μπα, με ξενερωσε τόσο που δν μ άφησε ούτε τον χωρισμό να νιώσω στο πετσί μου... Σαν να μην υπήρξε ποτέ και αυτός...
Ναι καλα είναι τώρα δόξα τον Θεό...

ιμερος είπε...

καλα να περασεις !!!